یادداشت| به بهانه حماسه تنگه کوشک
ایوان دروازه‌ای به نور
تنگه کوشک نامی‌ست که باید با احترام زمزمه‌اش کرد آن جا جوانانی بودند که با دست‌های خالی غرور دشمن را شکستند خونشان خاک را رنگین کرد و پروازشان آسمان را روشن کرد. به بهانه سالگرد غرور آفرین حماسه تنگ کوشک یادداشتی با قلم مریم بالوی فیلی فعال رسانه‌ای منتشر می‌شود.
به گزارش نوید شاهد ایلام، ای شهید‌ای واژه‌ی مقدسِ آغشته به خونِ عشق، تو را نه با کلمات بلکه با اشک باید نوشت نه در قاب عکس که در قاب دل باید جا داد تو آمدی تا ما بمانیم رفتی تا مسیر روشن بماند از خاک برخاستی، اما به آسمان پر کشیدی و ما هنوز مانده‌ایم با دلی سرشار از حسرت و چشمی لبریز از اشک.
جنگ در ایلام هنوز پایان نیافته صدای گلوله‌ها در منطقه‌ی میمک می‌پیچد و خاک مهران هنوز بوی خون می‌دهد آن روز‌ها دشمن با طمع و کینه برای تصاحب خاک کشورمان آمد، اما مردم ایلام با دل‌های پر از ایمان و دستان خالی ایستادند تا تاریخ سر تعظیم فرود آورد.
در میان آن حماسه‌ها نام‌هایی هستند که باید با وضو بر زبان آورد معلمی که نه فقط درس می‌داد بلکه خود درسی از ایثار بود صدای او فراتر از هر گلوله پیچید تا همیشه، دلش در تمنای وصال می‌تپید رفتن برایش آغاز پرواز به سوی حقیقت بود.
وصیت‌نامه‌اش را که می‌خوانی با تو، چون یک عبد صالح سخن می‌گوید: «خدا را شاهد می‌گیرم که از بیت‌المال و امانت هیچ دخل و تصرفی نکرده‌ام» این جمله‌ها را باید با طلا نوشت در قاب دل گذاشت و به فرزندانمان آموخت که مردان خدا این گونه‌اند بی‌ادعا بی‌صدا، اما پر از نور مثل شهید جوهر مرادی.
او پس از طی دوران تحصیل معلمی را به عنوان رسالت دید سطر به سطر دفتر حضورش آموختن نور بود و آنگاه که نغمه‌های جهاد در خاک وطن نواخته شد دل به سازندگی سپرد شب و روز رهسپار مسیر رضای خدا بود و، چون طبل جنگ در ایوان نواخته و برگزیده به عنوان سرپرست بسیج شد تا ندای ایمان را در صفوف عاشقان طنین‌افکن سازد.
سرانجام در شب ۲۸ مرداد سال ۱۳۵۹ به سوی خدا پر کشید، اما با جان خود عشقی بی‌انت‌ها در دل‌ها کاشت.
اما حماسه‌ی غیور مردان ایوان اینجا تمام نمی‌شود تنگه کوشک نامی‌ست که باید با احترام زمزمه‌اش کرد آن جا جوانانی بودند که با دست‌های خالی غرور دشمن را شکستند خونشان خاک را رنگین کرد و پروازشان آسمان را روشن، شیخ عباس فلاحی، سیروس دوبرا، سرتیپ خرمرودی، ستارگانی که در شب‌های تار حماسه چراغ راه شدند.
مردم ایوان وقتی دشمن آمد نترسیدند برخاستند همراه ارتش بسیج شدند و دشمن را عقب راندند تانک‌ها و موشک‌ها را با مقاومت و ایمان بی‌اثر کردند آنها نشان دادند قدرت واقعی در دل‌های پاک است نه در سلاح‌های سنگین.
آری ایوان تپش حماسه آوای ایمان و سرود جاودانگی است این خاک دروازه‌ای‌ست که انسان‌های مؤمن از آن عبور کردند تا به روشنای عشق و ایثار برسند.
انتهای پیام/
